در مقاله ای اندیش انگیز، هیل وین سوال هیجان انگیزی مطرح می کند که با باورهای دیرینه ما در مورد تولید محصول برای نویسندگان مغایرت دارد: آیا سرعت نویسندگی واقعا برای نویسندگان مانع است؟ هیل به عنوان یک نویسنده و متفکر ماهر در این موضوع عمیقا فرو می رود و نظرات ارزشمندی ارائه می دهد که هم برای نویسندگان آرزومند و هم برای نویسندگان شناخته شده طنین انداز می شود.
هیل ابتدا با بررسی حکمت قراردادی که نوشتن سریع تر به تولید بیشتر منجر می شود شروع به بررسی می کند. این فکر اساسش این است که وقت صرف شده برای نوشتن به طور مستقیم به مقدار محتوای تولید شده مربوط می شود. اما هیل استدلال می کند که این دیدگاهی ممکن است بسیار ساده لوحانه باشد، زیرا نقش حیاتی کیفیت و تفکر را در روند نوشتن نادیده می گیرد.
برای نشان دادن این نکته، هیل به مطالعه جالب توجهی اشاره می کند که توسط زبان شناسان انجام شده و سرعت ماشین نویسی نویسندگان حرفه ای را بررسی کرده است. نتایج حیرت انگیز بود: در حالی که این نویسندگان نسبتا سریع ماشین نویسی می کردند، محصول واقعی شان به دلیل مکث های طولانی برای فکر کردن و تجدید نظر در کارشان به طور معنی داری کندتر شده بود. این یافته اهمیت روندهای شناختی را در روند نویسندگی تاکید می کند و نشان می دهد که سرعت ماشین نویسی نمی تواند اولویت تعیین کننده تولید باشد.
هیل بیشتر این ایده را با بحث در مورد «محدودیت های ذهنی» که به محدودیت های حافظه و توجه ما اشاره دارد بررسی می کند. این محدودیت ها می توانند مانع تولید ایده های خلاقانه، پردازش اطلاعات پیچیده و تولید مقالات با کیفیت بالا شود. با تصدیق این محدودیت های ذهنی، می توانیم بهتر بفهمیم چرا سریع تر تایپ کردن ممکن است نه تنها منجر به تولید مقالات پربار و مؤثر شود.
برای پشتیبانی از این استدلال، هیلل استراتژی های عملی برای غلبه بر محدودیت های مشاهده شده در سرعت نویسندگی ارائه می دهد. یکی از این استراتژی ها استفاده از یک شیوه ی انعطاف پذیر نویسندگی است که به نویسندگان فرصت کافی برای فکر کردن و تفکر درباره مطالب می دهد تا آن ها را به کاغذ یا صفحه ی تلویزیون بفرستند. این روش نویسندگان را تشویق می کند که کیفیت را بر کمیت اولویت قرار دهند.
استراتژی دیگری که هیلل پیشنهاد می کند این است که قدرت تدوین را در آغوش بگیریم. با وقت کافی برای تجدیدنظر و اصلاح کارمان، می توانیم طرح های ابتدایی را به شاهکارهای خوب تبدیل کنیم. این فرایند نه تنها به ما کمک می کند کیفیت نوشته هایمان را بهتر کنیم، بلکه به ما امکان ایجاد ارتباطات معنی داری بین افکارمان و انتقال آنها به خوانندگانمان را هم می دهد.
هیل در پایان مقاله اش به اهمیت مشاهده ی نویسندگی به عنوان یک روند خلاقانه و شناختی بیشتر از یک روند ماشینی اشاره می کند. با قبول نقش فکر، تفکر و تجدید نظر در روند نویسندگی، می توانیم تولید را دوباره تعریف کنیم و با حس تازه ای از هدف و تمرکز به کارمان نگاه کنیم.
در واقع مقاله هیل ما را به باز ارزیابی سرعت نگارش و تاثیر آن بر تولید محصول دعوت می کند. با درک بیشتر و عمیق تر روش نگارش، می توانیم خلاقیت خود را آزاد کنیم و کار با کیفیت بالای مورد پسند خوانندگان قرار بگیریم. پس دفعه بعد که خود را برای رسیدن به هدفی شتابزده می یابید یا تلاش می کنید سرعت ماشین نویسی بیشتری داشته باشید، لحظه ای درنگ کنید، فکر کنید و تجدید نظر کنید. نتایج ممکن است فقط شما را شگفت زده کند!